Poem
അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ വെളിച്ചം
മുഹമ്മദ് കുഞ്ഞു എംകെ
ആദ്യമായ് വരികൾ ഉടഞ്ഞൊഴുകുമ്പോൾ,
പോയതൊന്നുമില്ല, വന്നതൊന്നുമില്ല,
അഗാധമായ ശൂന്യത്തിൽ ജനിച്ച ഒരു ചിന്തപോലെ,
ഇവൾ ദിശയില്ലാതെ ഒടിഞ്ഞുപോവുന്നു.
അവളെ താലോടാൻ കാറ്റ് തിരിഞ്ഞു,
അവളുടെ നിശ്ശബ്ദതയിൽ സംഗീതം നിറയും,
ആർത്തിമയവും, പ്രണയവും,
ജീവിതത്തിൻ്റെ ശുഭാരംഭമായ അവളുടെ പുഞ്ചിരിയിലും.
ജീവിതം ഒരു അഗാധമായ സ്നേഹബന്ധമാണ്,
തീർത്ഥയാത്രയിൽ ഒപ്പംനടക്കുന്നവർ,
ആർത്തൊലിക്കുമ്പോൾ കയ്യുതാങ്ങുമോ?
പ്രണയത്തിൻ്റെ താളത്തിൽ, അവൾ ഇന്നും പൊന്നിനിറയുന്നു.
ഇവളെന്ന അതൃപ്തി നിറഞ്ഞിരിയുമ്പോഴും,
അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങൾ ഉയരുന്നു,
അന്തരീക്ഷത്തിൽ ഒരു കടലാസ്പറ്റം പോലെ,
കാറ്റിന്റെ ഹൃദയത്താൽ ചുംബിക്കപ്പെട്ട്,
അവൾ കാവ്യമായി മാറുന്നു.
Comments
Post a Comment